Engelli İstihdamının Önemi

Çalışmanın gerek bireysel gerekse toplumsal refahın sağlan- masındaki önemi herkesçe bilinmektedir. Çalışmayı özendir- menin hem bireysel hem de toplumsal açıdan sayısız yararları vardır. Öte yandan çağdaş anlayışın bir gereği olarak “çalışmak ve işsizlikten korunmak” bir insan hakkı olarak da değerlendiril- mektedir. Ayrıca üreterek toplumda saygın bir yer edinme isteği, her sağlıklı insan gibi engellilerin de temel arzusudur. Eğitilerek topluma kazandırılan engelli, özelde aile ekonomi- sine, genelde de ülke ekonomisine katkıda bulunur. Bu, top- lumsal barış adına da sağlıklı bir katılımdır. Bunun başarılama- ması ülke barışı ve huzuru için büyük sakıncalar doğurmaktadır.    Yine gelişmiş ülkelere bakıldığında engellilerin, temel eği- timden sonra yetenekleri doğrultusunda ve arzu ettikleri alanda eğitimlerini tamamlaması sağlanmıştır. Aldıkları eğitim doğrul- tusunda istihdam edilmeleri, engellilerin başarılı olmalarının da temelini oluşturmuştur.     Ülkemizde yapılan en büyük yanlışlıklardan biri de, engelli- lerin aldıkları eğitimin dışında istihdam edilmeleridir. Kişilerin aldığı eğitimin dışında, istemedikleri bir işte istihdam edilmele- ri, iş görenin benlik bölünmesine de sebebiyet vermektedir. Bu da onun başarısız ve mutsuz olması anlamına gelir.     Her insanın yapabileceği bir iş vardır ve engelliler de fiziksel ve ruhsal işlevlerinde bir bozulma ya da eksiklik olsa bile, onların bu niteliklerini dikkate alan uygun bir eğitim ve rehabilitasyon- dan geçirildikleri zaman çalışabilir, üretime katılabilirler. Bir işin başında olmak, anlamlı bir şeyle meşgul olmak sağlıklı insanlar kadar engelli bir insanın da ihtiyacıdır. Üstelik, engelli birey, an- lamlı bir meşgaleye daha fazla ihtiyaç duyar. Çalışmanın, kültürün önemli bir parçası sayıldığı toplum- larda, herkes gibi engelliler de çalışmaya/üretmeye isteklidirler. Engellilere acımak yerine, başarıları için fırsat verilmesi, eğitim- leri için öncelik yerine eşit fırsat hakkı sağlanması ve daha da önemlisi güvenilmesi çok önemlidir. Güven onların toplumla barışmasını ve bütünleşmesini sağlayacak en önemli etkendir.    Toplumu bir bütün olarak aldığımızda özürlü insanlar ara- sındaki işsizlik, toplumdaki normal insanların oldukça üzerinde olma eğilimindedir.